Artykuły

     Ojciec Józef Andrasz SJ od 1932 roku był kwartalnym spowiednikiem nowicjatu Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia w Krakowie-Łagiewnikach, ale spowiadały się u niego także profeski. Siostra Faustyna po raz pierwszy skorzystała z jego posługi w czasie rekolekcji przed ślubami wieczystymi w kwietniu 1933 roku. Stałym kierownikiem duchowym został w ostatnich latach jej życia, które spędziła w Krakowie. W sumie o. Andrasz posługiwał Siostrze Faustynie przez ponad 2 i pół roku, a po jej śmierci zaangażował się w realizację jej posłannictwa. Pod jego kierunkiem powstał obraz Jezusa Miłosiernego pędzla Adolfa Hyły, słynący dziś łaskami w Sanktuarium w Krakowie-Łagiewnikach; on też zapoczątkował uroczyste nabożeństwa ku czci Miłosierdzia Bożego w klasztornej kaplicy Zgromadzenia w Łagiewnikach (1943) i obchodzenie święta Miłosierdzia (1944). Z jego inicjatywy zbierano wspomnienia o Siostrze Faustynie, a jego książeczka „Miłosierdzie Boże… ufamy Tobie”, popularyzująca nabożeństwo do Miłosierdzia Bożego w formach przekazanych przez św. Siostrę Faustynę, została przetłumaczona na wiele języków i rozeszła się po całym świecie w ogromnych nakładach. On też był autorem pierwszych biografii o Apostołce Bożego Miłosierdzia. Krótki biogram ukazał się w książeczce „Miłosierdzie Boże… ufamy Tobie”, a obszerna biografia, której nie dokończył, przeleżała kilkadziesiąt lat w archiwum o. Jezuitów. Jesienią 2015 roku została wydana pod redakcją o. Józefa Augustna SJ jako ,, Życiorys św. Faustyny,, przez WAM.


     Ojciec Józef Andrasz urodził się 16 października 1891 roku. Przyszedł na świat w Wielopolu koło Nowego Sącza, w rodzinie, w której było dziesięcioro dzieci. Mieszkał z rodziną , wzrastał w Nowym Sączu. Po ukończonych gimnazjum w Nowym Sączu, mając 15 lat wstąpił do Towarzystwa Jezusowego i po dwóch latach nowicjatu złożył pierwsze śluby zakonne. Potem studiował filozofię i teologię w Polsce i Grafenbergu (Jesenik na Morawach), a w dzień swoich imienin 19 marca 1919 roku w Krakowie, w kościele św. Barbary przyjął święcenia kapłańskie z rąk bpa Anatola Nowaka. Mszę świętą prymicyjną celebrował końcem marca 1919 roku w kościele Ducha Świętego w Nowym Sączu. Potem podjął pracę pisarza w Wydawnictwie Księży Jezuitów w Krakowie i zaangażował się w szerzenie kultu Serca Jezusowego. Z jego inicjatywy powstała seria wydawnicza: „Biblioteka Życia Wewnętrznego”, w której ukazało się ponad 40 tomów najwybitniejszych dzieł o tematyce ascetyczno-mistycznej. Oprócz tematyki dotyczącej życia duchowego o. Andrasz zajmował się pisarstwem związanym z popularyzacją kultu Serca Jezusowego, Apostolstwa Modlitwy oraz z Liturgią. Jego książeczka zatytułowana „Wspólnie z kapłanem”, przybliżająca bogactwo Eucharystii, była bestsellerem i doczekała się aż 20 wydań. W 1930 roku został Krajowym Sekretarzem Apostolstwa Modlitwy oraz Dzieła Poświęcenia Rodzin, był dyrektorem tych dzieł w diecezji krakowskiej i częstochowskiej; funkcje te pełnił aż do 1953 roku. Największym osiągnięciem w działalności duszpasterskiej o. Andrasza na tym polu było poświęcenie Sercu Bożemu nie tylko rodzin czy parafii, ale całego narodu, które dokonało się 21 października 1951 roku. W latach 1923-1928 redagował „Nasze Wiadomości” i opublikował w nich wiele artykułów na tematy historyczne. Przez 10 lat (1930-1940) był redaktorem „Posłańca Serca Jezusowego” i przez rok dyrektorem Wydawnictwa Apostolstwa Modlitwy (1936-1937). Dzięki jego staraniom wydano też nowe opracowanie „Nowego Testamentu” w przekładzie J. Wujka. Równocześnie był cenionym rekolekcjonistą, spowiednikiem i kierownikiem duchowym. Spowiadał nie tylko Siostrę Faustynę, ale także wiele osób, które prowadziły głębokie życie duchowe, życie mistyczne, a wśród nich bł. Anielę Salawę, bł. Klemensę Staszewską OSU, m. Zofię Tajber – założycielkę Zgromadzenia Najświętszej Duszy Chrystusa Pana i mistyczkę- siostrę Kalikstę Piekarczyk ZMBM. Był spowiednikiem zwyczajnym i nadzwyczajnym: nazaretanek, urszulanek, sióstr Sacre-Coeur, Matki Bożej Miłosierdzia i wielu innych zgromadzeń.

      W czasie II wojny światowej, gdy Kolegium jezuitów przy ul. Kopernika w Krakowie zostało przez Niemców zamienione na szpital wojskowy, o. Andrasz przebywał w wielu miejscach, przyjmując gościnę u sióstr zakonnych, którym służył pracą duszpasterską. W 1942 roku do klasztoru w Łagiewnikach zaprosiła go przełożona m. Irena Krzyżanowska i tu pozostał do 1945 roku. Od czasu II wojny światowej aż do śmierci 1 lutego 1963 roku oddawał się apostolstwu Miłosierdzia Bożego. Był również propagatorem czci dla Najświętszej Duszy Chrystusa Pana.Jego ciało złożono w grobowcu oo. jezuitów na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.

      W drugiej dekadzie XXI wieku z Sądecczyzny, skąd pochodził, wyszedł prywatny kult ojca Andrasza. Powstała modlitwa o świętość kapłanów i chwałę Bożego Miłosierdzia. Posiada ona imprimatur Kurii w Tarnowie i stosowana jest przez osoby świeckie w blankietach ,,Margaretkowych,, (grupy modlące się za kapłanów). Została przetłumaczona na wiele języków i trafiła wraz z wizerunkiem ojca Andrasza do Rosji, Włoch, Irlandii, Anglii, Chorwacji, Hercegowiny, na Ukrainę, Słowację oraz Węgry. W święto Podwyższenia Krzyża Pańskiego 2015 na Wzgórzu Św. Krzyża w Parafii Mystków (Diecezja Tarnowska) Prowincjał Jezuitów o. Jakub Kołacz SJ poświęcił pomnik poświęcony ojcu Andraszowi - synowi ziemi sądeckiej. W tej Parafii powstało pierwsze Ognisko Apostolstwa Modlitwy ( 1874 r.) którego to Apostolstwa krajowym dyrektorem był w latach 30- tych XX wieku ojciec Józef Andrasz. Kult ojca Andrasza ma charakter trwały. W październiku 2015 roku powstała ( z imprimatur) litania do o. Andrasza jak i modlitwa o wyproszenie łaska za jego wstawiennictwem i o jego beatyfikację. Prowincjał Jezuitów o. Jakub Kołacz SJ czyni przygotowania do procesu beatyfikacyjnego ojca Andrasza.