Historia Kręgów Kościoła Domowego przy parafii Najśw. Serca Pana Jezusa w Nowym Sączu.

      Kręgi Rodzin Kościoła Domowego to rodzinna gałąź istniejącego Polsce od 1951 r. Ruchu Światło Życie. Założony przez sługę Bożego ks. Franciszka Blachnickiego jako podstawowy charyzmat przyjął formułę FOS-DZOE, czyli ŚWIATŁO-ŻYCIE. Słowa te graficznie przedstawione w kształcie krzyża zawierają w sobie podkreślenie nierozdzielności światła i życia. Zachęcają do tego żeby światło było w nas życiem, a życie nasze było poddane światłu. Oczywiście chodzi tutaj o światło w znaczeniu duchowym. O światło prawdy, o poznanie człowieka. Wierność temu charyzmatowi prowadzi do wychowania dojrzałego nowego człowieka, który dąży do poznania prawdy i życia według niej.

    Znakiem graficznym Kościoła Domowego są słowa FOS-DZOE wpisane w znak krzyża, w dole, którego znajdują się dwie obrączki. Wszystko to umieszczone jest w obrysie domu. W Polsce Ruch ten istnieje od 1973 r. i kładzie wielki nacisk na formację duchowości małżeńskiej, po to, aby pomóc rodzicom w wytworzeniu komunii między nimi. Zobowiązania, comiesięczne spotkania i rekolekcje pogłębiające pomagają małżonkom wytworzyć między sobą więź i jedność duchową. Pogłębiają ich miłość tak, aby wspomagając się razem, żyli w jedności i komunii z Bogiem. To zjednoczenie uzdalnia ich do pracy wychowawczej, do wytwarzania jedności z dziećmi i rodziną. Poprzez swoje życie stają się świadectwem dla sąsiadów i otoczenia, w którym żyją, Ruch jest wymagający. Od zaangażowanych wymaga się konkretnych wysiłków, ale także owoce pracy każdego z członków są ogromne.

     Pierwszy krąg rodzin Kościoła Domowego powstał w parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa w Nowym Sączu w grudniu 1977 r. z inicjatywy o. Antoniego Piekuta. Swoją pracę rozpoczął uczestnictwem w pierwszym Dniu Wspólnoty Ruchu Światło-Życie w Nowym Sączu, który odbył się u sióstr Niepokalanek (Biały Klasztor). Pięć małżeństw spotykało się regularnie, raz w miesiącu, aby wspólnie czytać i rozważać słowo Boże, oraz dzielić się życiem i modlić za siebie nawzajem. Formacja prowadzona była na podstawie materiałów przywożonych z centralnej Diakoni z Krościenka. Pierwszą wspólną oazę przeżywali z kolejnym opiekunem o. Henrykiem Dziadoszem. Następny opiekun o. Ludwik Ryba zadbał o to, aby większość małżeństw z tego kręgu ukończyła pierwsze Studium Rodzinne w Tarnowie. Dzięki temu odpowiednio przygotowane małżeństwa mogły podjąć pracę w poradni rodzinnej. Lato 1979 r. oraz 1980 r. to czas rekolekcji oazowych w Krościenku, po których małżeństwa uczestniczące w nich zawiązały dwa kolejne kręgi. Kręgi te skupiały młode małżeństwa wyrosłe z oaz młodzieżowych. Opiekunem tych kręgów został dzisiejszy senior-oazowicz - o. Stanisław Majcher. W grudniu 1986 r. dla małżeństw w istniejących kręgach został zorganizowany ORAR I (Oaza Rekolekcyjna Animatorów Rodzin) mający za zadanie przygotowanie zaangażowanych już małżeństw do prowadzenia nowych kręgów. Wielki Post 1987r. to czas pierwszych Rekolekcji Ewangelizacyjnych zorganizowanych przez Domowy Kościół dla wszystkich małżeństw w naszej parafii. Rekolekcje prowadził i Słowo Boże głosił nasz najstarszy moderator oazowy "Wujciu" - o. Marian Kępka. Należy tutaj wspomnieć, że o. Marian uczył się u najlepszych. Jego nauczycielem i doradcą był odwiedzający czasem naszą parafię sługa Boży ks. Franciszek Blachnicki. Do dzisiaj "nasz Wujciu" służy rodzinom w rekolekcjach, które odbywają się, co roku w Starej Wsi "na wilii".

     Owocem prowadzonych w 1987r. rekolekcji było powstanie pięciu kolejnych kręgów, oraz pierwszego Nowym Sączu rejonu Kręgów Domowego Kościoła. Na jego czele stanęła para młodych animatorów Barbara i Henryk Leśniarowie. Posługę swą pełnili zgodnie z zasadami DK przez okres trzech lat. Zmienił się wówczas moderator, o. Majchra zastąpił o. Zdzisław Wietrzak, a nową parą rejonową zostali Józefa i Ryszard Guśtakowie.

     Po kolejnych zmianach kapłanów w parafii, moderatorem został o. Andrzej Baran, który razem z nami pracował przez okres jednego roku. Kiedy po raz drugi powrócił do nas o. Majcher do pełnienia posługi pary rejonowej zostali wybrani Irena i Jan Budnikowie. Małżeństwa trwające w kręgach poprzez uczestnictwo w ORAR-ach i rekolekcjach wakacyjnych zdobywały kolejne stopnie formacji wzrastając duchowo. Kolejni "szefowie" rejonu to o. Wojciech Koszyk oraz Elżbieta i Bogdan Iljuczonkowie. Ich kadencja owocowała współpracą z innymi rejonami podczas organizowania odbywających się w poszczególnych rejonach w całej diecezji rekolekcjach ewangelizacyjnych. Były to początki rekolekcji, które przeprowadzane są do dzisiaj na wyraźne życzenie biskupa Ordynariusza przez Domowy Kościół. Krótko, bo przez okres jednego roku naszym moderatorem był o. Jan Łuc. Jego miejsce na okres siedmiu lat zajął świeżo po święceniach kapłańskich o. Jacek Siepsiak. Wtedy przez dwie kadencje to jest przez okres sześciu lat posługę pary rejonowej pełniła obecna para diecezjalna Barbara i Roman Kosakowscy. Przy ich zaangażowaniu i poprzez ofiarność o. Jacka rejon nasz zaczął samodzielnie organizować wakacyjne oazy rekolekcyjne. Pierwszym miejscem, w którym organizowaliśmy oazy Io i IIo, najpierw z o. Siepsiakiem, a później z następnym moderatorem o. Januszem Cechowym, była Szczawnica. Tam bardzo zniszczony i nieremontowany dom staraliśmy się jak najlepiej przygotować, aby uczestniczące w rekolekcjach rodziny z całej Polski mogły bez zakłóceń przeżywać spotkanie z Bogiem. W grudniu 2001 r. odbyły się kolejne rekolekcje ewangelizacyjne, w których uczestniczyły małżeństwa z naszej parafii. Rekolekcje prowadził o. Jacek Siepsiak wraz z parą rejonową i animatorami kręgów rejonu. Rekolekcje wakacyjne IIIo prowadzone były przez kolejne dwa lata w Babich Dołach k/Gdyni przez ówczesną parę rejonową tj. Barbarę i Romana Kossakowskich przy współpracy z animatorami rejonowymi z Gdyni. W rekolekcjach uczestniczyły małżeństwa z całej Polski, natomiast diakonia (animatorzy) odpowiedzialna była z naszego rejonu.
     W lipcu 2004 r. podjęliśmy się bardzo odpowiedzialnego, bo prowadzonego na "szerszych wodach" dzieła. Było to przygotowanie i poprowadzenie oazy IIIo w Worzelu na Ukrainie. Moderatorem prowadzącym był ks. Jan Mikulski, ówczesny moderator krajowy Kościoła Domowego, natomiast uczestnikami oazy były małżeństwa z Ukrainy. Dla nas animatorów był to także kolejny stopień formacji, dzięki któremu zdobyliśmy nowe bogate doświadczenie.

     Po Barbarze i Romanie Kosakowskich posługę pary rejonowej podjęli Józefa i Ryszard Guśtakowie, wraz z moderatorem o. Wiesławem Krupińskim, a następnie o. Robertem Więckiem. Wiosną 2005 r. wspólnie z ks. Proboszczem o. Józefem Bireckim i Szkołą Nowej Ewangelizacji przeprowadzone zostały trzy dniowe rekolekcje dla wszystkich wspólnot działających przy naszej parafii. Miały na celu wzajemne poznanie i ubogacenie charyzmatami każdej ze wspólnot. Domowy Kościół włącza się aktywnie w życie parafii. Uczestniczymy we wszystkich uroczystościach związanych z rokiem liturgicznym Kościoła. Animatorzy kręgów spotykają się regularnie raz w miesiącu na spotkaniach formacyjnych prowadzonych przez moderatora rejonu. Włączamy się także w organizowanie rekolekcji ewangelizacyjnych w innych parafiach (Mystków, Krynica, Bochnia, Brzesko), a także przygotowujemy i prowadzimy ORAR-y tematyczne oraz rekolekcje wakacyjne w Ciężkowicach w naszym, ofiarowanym nam przez biskupa Ordynariusza, domu rekolekcyjnym.

     W tym roku mija 30 lat trwania wspólnoty Kościoła Domowego przy naszej parafii. Rejon rozrósł się bardzo i liczy obecnie 20 kręgów. Decyzją moderatora diecezjalnego ks. Bogdana Kwietnia został podzielony na dwa mniejsze. Rejon Nowy Sącz Wschód, to kręgi, które będą się gromadzić i pracować przy parafii Matki Bożej Niepokalanej na osiedlu Milenium, oraz Rejon Nowy Sącz Zachód, to kręgi, które nadal będą się spotykać i pracować przy parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa. Nasza wspólnota jest to wielkie Boże dzieło i dobro, które udało się zbudować dzięki ogromnemu oddaniu i zaangażowaniu wielu ludzi. Współpraca i ofiarność księży moderatorów, kolejnych par rejonowych, animatorów kręgów oraz małżeństw trwających w Kościele Domowym sprawiła, że już trzecie pokolenie małżeństw może świadomie z Panem Bogiem przeżywać swoje powołanie w sakramencie małżeństwa. Oprócz wielu innych darów tej wspólnoty, najpiękniejszym jest dar modlitwy wstawienniczej, którą obejmujemy wszystkie małżeństwa znajdujące się w sytuacjach kryzysowych, a także ludzi chorych, cierpiących, zniewolonych nałogami i wszystkich, którzy się do nas zwrócą z prośbą o modlitwę bez względu na status społeczny, bądź przynależność.

    Dziękując Bogu za dar w nas złożony pragniemy nim służyć i wzrastać w jedności, by kościół Chrystusa wciąż czynić na nowo domem i szkołą komunii dla wszystkich. Za tyle Jego miłości i hojności niech Mu będzie chwała!

Opracowali: Józefa i Ryszard Guśtakowie