Św. Ignacy - Maksymy
Na dzień: 13 Lipca
Cytat:
„Człowiek oddany modlitwie, ani oschłością niechaj się nie zraża, ani z pociech niech się nie wynosi: w oschłości niechaj wspomni na łaski, których poprzednio doznał, pociechy niechaj uważa za jałmużnę darmo sobie od Boga udzieloną.”
Komentarz: Nie zawsze niebo jaśnieje tą samą pogodą, bardzo często powleka się czarnemi chmurami: z ludźmi, którzy się oddają modlitwie bywa podobnie: albo doznają pociech, albo czują oschłość. I jedno i drugie z nieba. Przybywa Bóg, aby do miłowania zachęcił; odstępuje, abyśmy własne siły poznali. Przybywa, aby miłowanie nasze nagrodził; odstępuje, aby doświadczył, czy bez nagrody miłować go będziemy. Przybywa, aby przedsmak nieba sprawił; odstępuje, aby pokazał, jak gorzko jest żyć bez Boga. W obu razach ten sam Bóg. O cenie modlitwy ani oschłość, ani pociecha nie stanowi. Ani ta lepsza, która w pociechy obfitsza; ani ta, która suchsza, jest zaraz gorsza. Wartość każdej nadaje wola nasza. Jak w ludzkich, tak w Boskich sprawach po smutnych następują radosne i odwrotnie, albo dlatego, że taką jest Boża wola, że Bóg sobie w takiej rozmaitości podoba; albo też dlatego, aby zawsze jeden, zawsze niezmienny stan, nie wyrodził zniechęcenia, nie wbijał w pychę.

Cytaty i komentarze pochodzą z książki "Maksymy św. Ignacego", o. Gabriel Hevenesi SJ (1656-1715) z roku 1886. Tłumaczenie ks. Antoni Chmielowski.

Książka zawiera wypis z duchowych nauk założyciela jezuitów na każdy dzień roku.